We zullen vandaag de geschiedenis van de schepping van de mens nog eens bekijken zoals die beschreven wordt in Genesis 2:

Toen vormde de Heer God de mens uit het stof van de aasrdbodem en blies de levensadem in zijn neusgaten; zo werd de mens tot een levend wezen (Genesis 2:7).

Er zijn twee afzonderlijke bronnen waar de menselijke persoonlijkheid uit is opgebouwd. De ene bron is van boven, de andere van beneden. Van bovenaf is het de adem van God - de Geest van God - die in de mens wordt geblazen. Van beneden is er het stof, de fysieke natuur van de mens, het lichaam gemaakt van klei. De samensmelting van de geest en de klei produceert een levende ziel - een menselijke persoonlijkheid die bestaat uit geest, ziel en lichaam.

Maar toen de mens zondigde en zich van God afkeerde, werd zijn geest afgesneden van de gemeenschap met God en stierf af. Daarom werd de mens om het met Bijbelse woorden te zeggen dood door de misdaden en de zonden (Efeze 2:1). Als een mens door bekering en geloof terugkeert tot God, wordt door de wedergeboorte zijn geest weer levend gemaakt en kan de mens door zijn geest de gemeenschap met God herstellen. Opnieuw zien we hier dat gemeenschap en aanbidding veel met elkaar gemeen hebben. We moeten echter begrijpen dat het de geest van de mens is die in staat is tot directe gemeenschap met God, niet de ziel.

Het is dus door zijn of haar wedergeboren (letterlijk 'opnieuw geboren') geest dat de mens een directe relatie met God kan beleven; van persoon tot Persoon, van geest tot Geest. Jezus zei: God is Geest en wie Hem aanbidden, moeten Hem aanbidden in geest... (Johannes 4:24). Alleen het element dat door God zelf in de menselijke persoonlijkheid is ingeblazen, de geest, is in staat om direct met God in relatie te treden en Hem te aanbidden 'in geest'. Paulus zegt hier ook iets over:

Of weet u niet dat wie zich met een hoer verbindt, ��n lichaam met haar is? Want die twee, zegt Hij, zullen tot ��n vlees zijn. Wie zich echter met de Heer verbindt, is ��n geest met Hem. (1 Korinthe 6:16,17)

Paulus spreekt hier over twee verschillende manieren waarop een persoon met een andere persoon te verbinden is. De ene manier is lichamelijk: de seksuele eenheid tussen een man en een vrouw. De andere manier is geestelijk: een geestelijke eenheid tussen de geest van een mens en de Geest van God. Dit is een verbazingwekkend maar heel duidelijk beeld. Net zo intiem als een man en een vrouw een lichamelijke relatie beleven door middel van seksualiteit, zo kan een gelovige geestelijk met de Heer gemeenschap hebben, door middel van aanbidding. Dit is aanbidden 'in geest'! Aanbidding is gemeenschap hebben met God. Het is intiem contact met God; een directe eenwording van de menselijke geest met de Geest van God.