|
Tot eer en glorie van zijn genade, waarmee Hij ons heeft aanvaard in de geliefde (Efeze 1:6, KJV).
Als God zegt dat we aanvaard zijn, dan betekent dat niet dat Hij ons alleen maar tolereert. Het betekent dat we bijzonder bij Hem in de gunst staan. We zijn het voorwerp van zijn persoonlijke, liefdevolle zorg en aandacht. We zijn nummer 1 op zijn prioriteitenlijst in het universum. Hij duwt ons niet in de hoek en zegt dat Hij het te druk heeft of geen tijd voor ons heeft. Hij zegt niet: ,,Maak niet zo'n herrie; papa slaapt." Hij zegt: ,,Ik ben in jou ge�nteresseerd. Ik wil jou kennen. Je bent welkom, kom binnen. Ik heb heel lang op je gewacht."
Hij is als de vader in het verhaal van de verloren zoon. Hij stond buiten te wachten of zijn zoon al thuis zou komen. Niemand hoefde hem te vertellen dat zijn zoon eraan kwam, want hij was zelf de eerste die hem zou zien komen. De vader wist het al voor de rest van de familie. Gods houding naar ons in Christus is hetzelfde. We zijn niet uitgestoten. We zijn geen tweederangs burgers. En we zijn geen knechtjes.
Toen de verloren zoon terugkwam, was hij bereid om een dienaar te worden. Hij zei: ..Vader, maak mij maar ��n van uw knechten." Maar als je het verhaal goed leest, dan zie je dat terwijl de zoon zijn zonden belijdt, de vader hem onderbreekt - hij stond zijn zoon niet toe om uit te praten. Dus die woorden kwamen nooit over zijn lippen. Integendeel, de vader zei: Haal het beste gewaad en trek het hem aan en geef hem een ring aan zijn hand en schoenen aan zijn voeten. En haal het gemeste kalf en slacht het, en laten we eten en vrolijk zijn. Want deze, mijn zoon, was dood en is weer levend geworden. En hij was verloren en is gevonden. En zij begonnen vrolijk te zijn (Lukas 15:22-24). Prijs God!
|
