|
Want ik ben ervan overtuigd dat het lijden van de tegenwoordige tijd niet opweegt tegen de heerlijkheid die aan ons geopenbaard zal worden. Met reikhalzend verlangen immers verwacht de schepping het openbaar worden van de kinderen van God (Romeinen 8:18,19).
Veel christenen begrijpen niet hoe belangrijk Christus' opstanding voor ons is. Bij de opstanding worden Gods zonen (en dochters) openbaar; de hele schepping kijkt verlangend uit naar dat moment. De bomen, oceanen, rivieren en bergen kijken ernaar uit. Het is opmerkelijk dat de schepping met zoveel opwinding en 'reikhalzend' uitkijkt naar dit moment, terwijl die verwachting in de Kerk vaak nauwelijks leeft.
Want de schepping is aan de zinloosheid onderworpen, niet vrijwillig, maar door hem die haar daaraan onderworpen heeft, in de hoop dat ook de schepping zelf zal bevrijd worden van de slavernij van het verderf, om te komen tot de vrijheid van de heerlijkheid van de kinderen van God (vers 20, 21).
De hele schepping zucht en lijdt, vanwege de zonde van de mens. Voordat de mens zondigde, bestonden er geen dorens en distels; niets stierf of bedierf. En we zien dus dat wij niet de enigen zijn die een glorieuze opstanding tegemoet gaan; ook de schepping zal dat overkomen. God heeft echter als prioriteit gesteld dat de schepping pas bevrijd zal worden, als wij eerst zijn bevrijd. Zoals Paulus schreef: Want wij weten dat al het geschapene samen zucht en samen in barensnood verkeert tot nu toe (vers 22).
Paulus gebruikt vaak de frase 'wij weten...'. Helaas is het zo dat tegenwoordig maar weinig christenen 'weten'. Weten we bijvoorbeeld dat de schepping barenswee�n heeft, omdat ze wacht op het zichtbaar worden van de zonen van God, de geboorte van een nieuw tijdperk, en dat ze erop wacht om bevrijd te worden van de zinloosheid?
| 
