Een ander typerend gebied waarin de aanvallen in ons denken de effectiviteit van onze hele wapenrusting kunnen aantasten, is een gebied waar ik persoonlijk ook ervaring mee heb, en waar ik ook verschillende andere christelijke werkers het slachtoffer van heb zien worden. Jarenlang heb ik een enorme strijd gehad met depressiviteit. Als een donkere, grijze wolk of een soort mist kwam gedeprimeerdheid over me, sloot me in, schakelde me uit en maakte het voor mij moeilijk om met anderen te communiceren. Het gaf me een gevoel van hopeloosheid en - hoewel ik in veel opzichten een getalenteerd, gekwalificeerd en effectief dienaar van God was als een leraar van Zijn Woord - had ik de indruk dat anderen altijd allerlei dingen konden, maar ik niet. Mij zou het nooit lukken. Dat waren de gedachten die over mij kwamen en ik kon het bijltje er maar beter bij neergooien...

Heel wat jaren heb ik met deze gedachten van mislukking en depressie geworsteld. Alles wat ik kon verzinnen, deed ik. Ik bad, ik vastte, ik zocht God, ik las de bijbel... totdat ik op een dag een openbaring kreeg die hielp mijn probleem op te lossen. Ik las Jesaja 61:3:

...om over de treurenden van Sion te beschikken, dat men hun geve hoofdsieraad in plaats van as, vreugdeolie in plaats van rouw, een lofgewaad in plaats van een kwijnende geest...

Toen ik die uitdrukking las, 'een kwijnende geest', sprong er iets in mij op en riep ik uit: ,,Dat is het! Dat is mijn probleem! Daar moet ik van bevrijd worden.'' Ik las andere gedeelten uit de Bijbel over bevrijding, ik bad een eenvoudig, gelovig gebed, en God bevrijdde me op soevereine, bovennatuurlijke wijze van die kwijnende geest.

Vanaf dat moment begreep ik dat ik speciale bescherming nodig had voor mijn hoofd. Ik kende het gedeelte in Efezi�rs 6 en zei bij mezelf: ,,Dat moet de 'helm des heils' zijn...'' Een voetnoot bij de tekst leidde me naar een soortgelijke passage in 1 Thessalonicenzen 5:8:

Maar laten wij, die de dag toebehoren, nuchter zijn, toegerust met het harnas van geloof en liefde en met de 'helm van de hoop der zaligheid'.

Toen ik die zinsnede las, 'de helm van de hoop der zaligheid', ontving ik een krachtige, directe openbaring van de Heilige Geest. Plotseling zag ik dat de hoop de geestelijke bescherming is voor onze gedachten, en geloof is de geestelijke bescherming voor het hart. Die twee halen we vaak door elkaar. Bijbels geloof zit in het hart: Met het hart gelooft men tot gerechtigheid (Rom.10:10). Bijbels geloof is het pantser dat ons hart beschermt. Maar de bescherming voor de gedachten is hoop. Het is belangrijk dat we ook het verband zien tussen geloof en hoop. Dat staat heel duidelijk beschreven in Hebree�n 11:1:

Het geloof nu is de zekerheid der dingen die men hoopt...

Geloof is de onderliggende werkelijkheid waarop hoop is gebouwd. Als we geloof hebben dat ergens op is gebaseerd, dan hebben we ook gegronde hoop. Als we geen geloof hebben dat goed is gefundeerd, dan hebben we waarschijnlijk ook geen hoop. De soort hoop die we dan hebben lijkt meer op 'wishful thinking' - luchtkastelen, de wens die de vader is van de gedachte... Maar als we een heus fundament voor ons geloof hebben, dan kunnen we daarop goede hoop bouwen, en die zal ons gedachteleven beschermen.

Onze facebookpagina 

Nieuw hier? Meld je aan voor de dagelijkse overdenkingen