|
Gisteren leerden we wat de sleutel is om te kunnen leven volgens de wet van de Geest van leven, namelijk:
zo is er dan geen veroordeling. Het is niet door de wet, niet door onze goede werken (of het achterwegen laten van slechte werken!), maar door geloof dat we vergeven en bevrijd zijn van onze zonden. Vele malen heb ik dit onderwezen, en vele malen heb ik christenen gezien die me stomverbaasd, met open mond, zaten aan te staren. Toch is dit de centrale waarheid van het evangelie. In Efeze 2, vanaf vers 14, spreekt Paulus opnieuw over wat Jezus voor ons gedaan heeft aan het kruis:
Want Hij is onze vrede, die de twee ��n heeft gemaakt, en de tussenmuur, die scheiding maakte, de vrijandschap, weggebroken heeft, doordat Hij in zijn vlees de wet der geboden, in inzettingen bestaande, buiten werking gesteld heeft.
Dit is voldoende. Door zijn dood stelde Hij, in zijn vleselijk lichaam, de wet van de geboden, die uit regels bestond, buiten werking. Daarmee maakte Hij een eind aan de grote scheiding, de vijandschap tussen ons en God. De wet brengt namelijk geen vrede, maar vijandschap. Dus om de gerechtigheid en vrede tussen ons en God te bewerken, heeft God de eigsen van de wet van Mozes buiten werking gesteld. Christenen die rechtvaardigheid verwachten van het houden van regels, zijn als iemand die bezig is te verdrinken, maar die zich krampachtig probeert vast te houden aan een plank. Die plank is de wet. Als ze de plank loslaten, zijn ze bang te verdrinken. Maar we moetne juist verdrinken en daarna weer boven komen. De plank heeft geen enkel nut. De sleutel tot gerechtigheid is maar ��n woord: geloof! Door geloof zijn we niet meer onder de wet en onder de veroordeling, maar werkt de Geest van leven in ons en morgen we in Christus ��n zijn met de Vader.
|
