|
Ooit was ik professor aan Cambridge, de grootste universiteit van Groot Brittanni�, en bezitter van verschillende graden en academische onderscheidingen. In vele opzichten hoorde ik bij de intellectuele elite. Toch voel ik me op geen enkele wijze intellectueel ondergeschikt als ik zeg te geloven in het Bijbelse scheppingsverhaal. Voordat ik in de Bijbel geloofde, heb ik vele andere bronnen bestudeerd die probeerden het ontstaan van de mens en de wereld te verklaren, maar ze bevredigden me niet. In veel opzichten spraken ze elkaar tegen. Daarna bestudeerde ik de Bijbel - eerst niet als gelovige, maar beroepsmatig, als filosoof. Ik dacht bij mezelf: het kan nooit belachelijker zijn dan de andere dingen die ik heb gelezen. Tot mijn verbijstering ontdekte ik echter dat de Bijbel het antwoord gaf waar ik altijd naar had gezocht!
In Genesis lezen we een korte maar krachtige verklaring, die begint met: ,,De Heere God'' en hier staat letterlijk Jahweh God... dus Gods persoonlijke naam. Dit zegt ons dat een persoonlijke God een persoonlijke mens schiep, met als doel een persoonlijke relatie.
Toen vormde de HEERE God de mens uit het stof van de aardbodem en blies de levensadem in zijn neusgaten; zo werd de mens tot een levend wezen (Genesis 2:7).
We zien hier de samensmelting van Gods goddelijke, eeuwige adem van boven, en het lichaam van stof en klei van hier beneden, dat door de handen van de Schepper was gevormd. De eenheid van geest die van boven en beneden ontstond, bracht een levende, menselijke persoonlijkheid voort - een persoonlijkheid die gemeenschap en relatie kan beleven met een levende, persoonlijke God.
|
