Uiteindelijk heeft de mens niet een keuze of hij wel of niet aanbidt, maar slechts een keuze wie hij gaat aanbidden. Dit harde feit staat duidelijk omschreven in de woorden die God tot Isra?l sprak vanaf de berg Sina?; woorden die we vandaag de dag kennen als de tien geboden:

 

Toen sprak God al deze woorden: Ik ben de Heer, uw God, die u uit het land Egypte, uit het slavenhuis, geleid heeft. U mag geen andere goden voor mijn aangezicht hebben. U mag geen beeld voor u maken, geen enkele afbeelding van wat boven in de hemel, of beneden op de aarde, of in het water onder de aarde is. U mag u voor hen niet neerbuigen, en hen niet dienen, want Ik, de Heer, uw God, ben een ijverend God, die de misdaad van de vaderen vergeldt aan de kinderen, aan het derde en vierde geslacht van hen die Mij haten.

(Exodus 20:1-5)

 

Graag wil ik je aandacht vestigen op een aantal belangrijke punten in dit belangrijke en bekende gedeelte.

 

1. God zal geen enkele vorm van aanbidding delen met iets of iemand anders. Als we God aanbidden, dan aanbidden we Hem alleen; Hij is ook de enige die recht heeft op onze aanbidding. Er is niets of niemand anders in het universum die we onze aanbidding mogen geven.

 

2. Neerbuigen is altijd een bewijs van aanbidding. God zegt in relatie tot afgoden, U mag u voor hen niet neerbuigen. Neerbuigen en aanbidden zijn eigenlijk synoniem.

 

3.Een erg belangrijk punt: de kwade gevolgen van verkeerde aanbidding blijven niet beperkt tot ons eigen leven, maar gaan door in ons nageslacht. God zegt dat Hij de kinderen zal straffen om de zonde van de vaders tot aan het derde en vierde geslacht. Deze vorm van generatiestraf komt niet door andere zonden die worden gepleegd, maar alleen door deze ene zonde; een zonde zo verschrikkelijk, namelijk het aanbidden van een andere god dan de ware God. God zegt dat de gevolgen van deze zonde worden doorgegeven tot aan het derde en vierde geslacht na degene die deze zonde heeft begaan.