Een van de grootste aanbidders aller tijden was David. Hij beschreef voor ons twee verschillende houdingen van de handen die aanbidding uitdrukken. Psalm 63 begint met de volgende prachtige woorden:

O God, U bent mijn God! U zoek ik vroeg in de morgen; mijn ziel dorst naar U, mijn vlees verlangt naar U in een land, dor en mat, zonder water. (vers 2)

David bevond zich in de woestijn van Juda toen hij dit gebed tot God opzond. Hij vervolgde:

Uw goedertierenheid is immers beter dan het leven; daarom zullen mijn lippen U prijzen en zal ik U loven mijn leven lang: in Uw naam zal ik mijn handen opheffen. (vers 4,5)

Het opheffen van je handen in de naam van de Heer is een daad van aanbidding die in de Bijbel vele malen voorkomt. In Psalm 141:2 staat: Laat mijn gebed als reukwerk voor uw aangezicht staan, laat mijn opgeheven handen zijn als het avondoffer. Reukwerk staat in de Bijbel altijd voor aanbidding. In de tempel werden zowel ochtend- als avondoffers gebracht. David vroeg God om zijn opgeheven handen te aanvaarden als het avondoffer aan het einde van de dag.

In Psalm 143 beschrijft hij een andere houding van de handen: Ik strek mijn handen naar U uit, mijn ziel ligt voor U als een dorstig land (Psalm 143:6). Hieruit spreekt opnieuw dat diepe, hunkerende verlangen naar God. Ik ben van mening dat er een verschil bestaat tussen deze twee houdingen van de handen. Als je je handen opheft, erken je Gods majesteit en soevereiniteit. Als je je handen uitstrekt (met de handpalmen naar boven), open je ze om te ontvangen.

Toen Ruth en ik ooit in een samenkomst waren in Nederland, strekte Ruth haar handen uit op een moment dat we een mooi moment van aanbidding ervoeren. Vervolgens zei Ruth tegen me: ,,Mijn handen worden zo zwaar, dat ik ze niet meer uitgestrekt kan houden." Wist je dat het Hebreeuwse woord voor 'heerlijkheid' hetzelfde woord is als het woord voor 'gewicht' (cheved en chevron)? Ik zei toen tegen haar: ,,God geeft je Zijn heerlijkheid in handen."

Ik vertel dit omdat ik wil dat je beseft hoe re?el God is, als het gaat om het gebruik van ons lichaam in aanbidding. We zijn niet slechts een stelletje geesten die in de lucht zweven; we zijn mensen die leven en onze aanbidding uitdrukken in een echt, fysiek lichaam. En als we Hem aanbidden, wil God de volledige heerschappij over ons lichaam.

Er is nog een activiteit van onze handen waar ik veel van houd: Alle volken, klap in de handen; juich voor God met luide vreugdezangen (Psalm 47:2). Ook als we in onze handen klappen, aanbidden we God. Aanbidding is niet de een of andere passieve houding waarin we alleen maar op onze stoel zitten; het is een activiteit waar ons hele lichaam bij betrokken is.