In Hebree�n 6:17-20 staan twee prachtige beschrijvingen of beeldspraken voor hoop:

Daarom heeft God, toen Hij des te nadrukkelijker aan de erfgenamen der belofte het onveranderlijke van zijn raad wilde doen blijken, Zich onder ede verbonden, opdat door twee onveranderlijke dingen, waarbij het onmogelijk is, dat God liegen zou, wij, die tot Hem de toevlucht genomen hebben, een krachtige aansporing zouden hebben om de hoop te grijpen, die voor ons ligt. Haar hebben wij als een anker der ziel, dat veilig en vast is, en dat reikt tot binnen het voorhangsel, waarheen Jezus voor ons als voorloper is binnengegaan.

In deze tekst wordt voor de hoop impliciet het beeld gebruikt van een altaar (...toevlucht... om de hoop te grijpen...). Onder het Oude Verbond was het altaar een plaats van bescherming tegen bloedwraak. Als je naar het altaar vluchtte, dan was je veilig. De schrijver van de Hebree�nbrief zegt dat als we onder geweldige druk staan, we naar het altaar kunnen vluchten, ons vast kunnen grijpen aan de hoornen van het altaar en ons door niets hoeven laten wegtrekken. Het altaar, zo lezen we in de beeldspraak van bovenstaand Bijbelgedeelte, heet 'hoop'.

De tweede beeldspraak die in dit gedeelte voor 'hoop' wordt gebruikt, is die van een anker, dat zich vanuit het tijdelijke vastgrijpt in het eeuwige. Het haakt zich vast in de tegenwoordigheid van God. In deze wereld lijken we op een klein bootje in de zee. Alles om ons heen is tijdelijk, wankel, onbetrouwbaar, veranderlijk. Het ene moment duwt een golf, een gebeurtenis of omstandigheid, ons de ene kant op en het volgende moment deinen we weer in aan andere richting. Er is niets in deze wereld wat ons blijvende zekerheid of stabiliteit kan geven. Als we veiligheid en stabiliteit zoeken, dan hebben we een anker nodig dat vanuit het tijdelijke reikt in het eeuwige, en zich vasthecht aan de Rots der eeuwen. Als we hoop hebben, dan zijn we verankerd. En die hoop is Jezus Christus, de hoop op heerlijkheid die in ons is! Tenslotte lezen we in Hebree�n 10:23:

Laten wij de belijdenis van hetgeen wij hopen onwankelbaar vasthouden....

Het kan soms gebeuren dat omstandigheden, situaties of zelfs idee�n of gedachten van mensen ons uit balans kunnen brengen en ons proberen te beroven van onze hoop. Als dat gebeurt, zorg dan dat je je helm van hoop op redding opzet door je blik heel bewust te richten op Jezus, de Rots op wie wij stevig staan... Ben je in nood? Grijp de horens van het altaar! Blijf hopen. Geef de hoop nooit op, wankel niet, wees een optimist. Dat is de bescherming voor je denken.    

Onze facebookpagina 

Nieuw hier? Meld je aan voor de dagelijkse overdenkingen