|
Er is een flink aantal situaties en plaatsen waarin we onze staf - op verschillende manieren - kunnen uitstrekken. Ten eerste behandel ik proclamaties op persoonlijk terrein, maar daarna ook de kracht van proclamatie op nationaal en zelfs internationaal niveau.
Toen mijn vrouw Ruth ooit vocht om in leven te blijven, was proclamatie ons belangrijkste wapen. Sommige proclamaties hebben we in die tijd duizenden keren uitgesproken in de tijden die we doorbrachten met God. Ik noem ze bewust niet onze ' stille tijd', want onze 'stille tijd' is lang niet altijd ' stil'! Soms schreeuwen we het uit. Tenslotte is dat ook wat proclameren letterlijk betekent: Het uitschreeuwen! Ik zeg overigens niet dat er meer kracht zou liggen in schreeuwen. Het hangt er volledig vanaf waar de Heilige Geest je toe leidt.
Maar voordat we uitgebreid gaan kijken naar de toepassing van proclamatie, is het belangrijk een opmerking te maken over iemands persoonlijke achtergrond: het gezin waar iemand uitkomt, iemands werk of de kerkelijke gemeente... We moeten beseffen dat onze achtergrond een grote rol kan spelen in het proces van proclamatie. Wanneer je achtergrond vol is van negatieve gedachten, invloeden en uitspraken, dan zal er wellicht niet zoveel veranderen door een proclamatie maar één keer uit te spreken. Je moet het Woord blijven uitspreken tot het zijn wortels uitslaat in je denken. Blijf proclameren totdat het een soort automatische reactie wordt, in welke situatie je ook terechtkomt.
Ik noem een voorbeeld... Ik heb een Britse achtergrond, en Britten hebben de neiging om negatief tegen de dingen aan te kijken. Ze zijn van nature pessimisten, en ikzelf was de grootste van allemaal. God heeft wat dit betreft geleidelijk aan een revolutie in mij teweeggebracht, maar daar is wel veel tijd overheen gegaan. Eén van die vreemde, pessimistische gewoonten, die volgens mij teruggaan tot mijn kinderjaren, is deze: Wanneer ik ergens ben, begin ik automatisch te bedenken wat er allemaal mis zou kunnen gaan, en welke problemen ik tegen zou kunnen komen. Ik rijd bijvoorbeeld in mijn auto en begin te denken: Als er nu een ongeluk zou gebeuren... etc, etc. Misschien herken je dit probleem. Hierin heb ik het Woord op veel verschillende manieren als wapen gebruikt, maar er is één Schriftgedeelte dat op dit probleem heel bijzonder van toepassing is. Het staat in Jeremia 29:11. De Heer spreekt hier tot Israël en Hij zegt:
Want Ik weet welke gedachten Ik over je koester, gedachten van vrede en niet van onheil...
Een andere vertaling zegt: gedachten van voorspoed en niet van rampspoed.
En dan vervolgt de Heer:
Om je een hoopvolle toekomst te geven.
Iedere keer dat er dus een negatieve gedachte in me opkomt, zeg ik: ,,Heer, dank U wel dat ik weet welke gedachten U over mij koestert, gedachten van voorspoed, niet van rampspoed, om mij een hoopvolle toekomst te geven." Soms moet ik dit meerdere keren herhalen. Maar dan zijn ook de negatieve gedachten geweken. Mijn instelling is dan weer positief en ik voel me sterk en rustig.
Als je mijn probleem met pessimistisch denken herkent, begin er dan mee deze tekst uit te spreken, bijvoorbeeld iedere keer dat je in de auto stapt. Je zult een goede reis hebben en slagen in datgene waarvoor je op weg ging. Je houding maakt het verschil. Het verandert de manier waarop mensen je benaderen. Als je een winkel binnenloopt en slechte service, problemen of onbeleefdheid verwacht, zul je daar waarschijnlijk ook mee te maken krijgen. Maar als je met een positieve houding de winkel binnenstapt, zullen mensen je vaak ook vriendelijk en correct van dienst zijn.
|
