|
In Psalm 95:7 lezen we twee redenen waarom we de Heer zouden moeten aanbidden:
Want Hij is onze God en wij zijn het volk van zijn weide en de schapen van zijn hand. De eerste reden om God te aanbidden, is omdat Hij God
is -
onze God. Hij is de enige in het universum die het waard is om te aanbidden. Mensen kunnen we prijzen, maar we mogen hen niet aanbidden. Aanbidding is de meest specifieke manier waarop we met God als God in contact kunnen zijn.
Ik ben ervan overtuigd dat alles wat we aanbidden, controle over ons krijgt. Hoe meer we het gaan aanbidden, hoe meer we erop gaan lijken en hoe meer controle het over ons zal krijgen. Omgekeerd evenredig: als we God niet aanbidden, in hoeverre is Hij dan werkelijk onze God? En wie of wat heeft er dan wel controle over ons?
De tweede reden om de Heer te aanbidden is: wij zijn het volk van zijn weide (sommige andere vertalingen zeggen 'van zijn kudde'). Aanbidding is de manier om Hem te erkennen als onze God, en het is de gepaste reactie op zijn zorg voor ons. De psalm eindigt met een ernstige waarschuwing: Heden, indien u zijn stem hoort, verhard uw hart niet, zoals te Meriba... Veertig jaar heb ik verdriet gehad van dat geslacht; Ik heb gezegd: Zij zijn een volk met een dwalend hart, mijn wegen kennen zij niet. Daarom heb Ik in mijn toorn gezworen: mijn rust zullen zij niet binnengaan (vers 8-11).
Deze tekst stelt ons voor een keuze: Ware aanbidding binnengaan, of dit weigeren. In aanbidding horen we Gods stem. En door Gods stem te horen en te gehoorzamen, komen we binnen in zijn rust.
| 
