Laat het los... 

19 oktober

Laten we vandaag kijken naar de woorden van Jezus in Johannes 12:24:

Waarachtig, ik verzeker u: als een graankorrel niet in de aarde valt en sterft, blijft het ��n graankorrel, maar wanneer hij sterft draagt hij veel vrucht.

Ik heb dit vers altijd toegepast op de dood van Jezus en het lijdt geen twijfel dat het daar in de eerste plaats over gaat. Jezus was het zaad; Hij was bereid Zijn leven af te leggen; Hij viel op de grond, werd begraven en vanuit Zijn sterven, begrafenis en opstanding kwam oneindig veel vrucht voort.

 

Maar op zeker moment, toen ik nadacht over de inhoud van deze boodschap, zag ik mezelf en mijn medegelovigen voor me. Ieder van ons houdt in zijn hand een klein zaadje dat God daarin heeft gelegd: jouw gave, je bediening, je talent, iets waardevols, omdat God het gaf. Je denkt misschien: ,,Het is van mij. Ik kan het. Ik kan in Christus' autoriteit boze geesten uitdrijven. Ik kan met zieken bidden en door de kracht van de Geest worden ze genezen. Ik heb de gave van het woord van kennis...'' Het is zo fijn om het in je hand te houden, te voelen dat het er is en te zeggen: ,,Het is van mij, van God gekregen.'' Maar God zegt: ,,Als je het daarbij houdt, dan is dat alles wat je hebt... slechts ��n klein zaadje.'' Je kunt je naam erop schrijven, er jouw handelsmerkje aan hangen, je kunt het blijven opeisen als van jou, maar je zult dan nooit m��r krijgen. Wat is het alternatief? Loslaten! Laat het vallen! ,,Bedoel je dat ik mijn bediening moet loslaten? Mijn talent? Mijn gave?'' Ja, laat het los! Laat het vandaag nog in de aarde vallen en begraven worden, weg, uit het zicht! Daarna behoort het jou niet langer toe. Maar God zal er verantwoordelijk voor zijn. En God staat garant voor de vrucht.

 

Ik geloof dat dit het punt is waar we moeten komen. Velen van ons zullen met deze keuze worden geconfronteerd. Wil ik mez�lf voortplanten? Wil ik mijn reputatie opbouwen? Wil ik mijn organisatie, mijn evangelisatiewerk, mijn muziekbediening, mijn conferentie, mijn jeugdcentrum, mijn bevrijdingsbediening bouwen? Vind ik het feit dat het van mij is belangrijk? Hoe reageer ik als ik verkeerd wordt bejegend en het eigendomsrecht wordt betwist? Ben ik dan bereid om tegen de onechte moeder te zeggen: ,,Neem jij het maar"? Heb ik het kind lief of heb ik mezelf lief? Een confronterende vraag. Ik ben blij dat ik sommige dingen ook losgelaten heb. Als ik ermee was doorgegaan, zou het me opgebroken hebben... 

 

Wat God jou ook heeft gegeven, ik geloof dat er een tijd komt dat Hij je zal vragen het los te laten. Als dat gebeurt, laat het dan los. Laat het vallen.