De tabernakel van Mozes is een van de meest bijzondere fenomenen uit de Bijbel. Ze wordt hoofdzakelijk beschreven in Exodus 25 tot 30, en 35 tot 40. Het feit dat God maar liefst twaalf hoofdstukken aan de tabernakel wijdt, geeft ons de indicatie dat ze wel heel belangrijk moet zijn. Ik ben ervan overtuigd dat dit is omdat het bestuderen van de tabernakel een diep verlangen wakker maakt naar heiligheid en naar gemeenschap met God.

Laten we beginnen.

Het bouwsel van de tabernakel was onderverdeeld in drie domeinen: 1. de buitenste hof; 2. het heilige - achter het eerste voorhangsel of gordijn; 3. het heilige der heiligen (of ook  wel 'het allerheiligste'), dat zich bevond achter het tweede voorhangsel. Het was dus een structuur van drie-eenheid; ��n bouwwerk met drie domeinen. Dat was direct al veelbetekenend; het vertegenwoordigde de aard van God - Vader, Zoon en Heilige Geest. Het vertegenwoordigde ook de aard van de hemelse realiteit - de Bijbel verwijst naar het feit dat Paulus werd opgenomen in de derde hemel (zie 2 Korinthe 12:2). En het symboliseerde tenslotte ook de aard van de mens - lichaam, ziel en geest.

Een van de manieren om deze drie gebieden van  elkaar te onderscheiden, was door te kijken welk licht er beschikbaar was. In de voorhof (of buitenhof) was er natuurlijk licht: overdag de zon en 's nachts de maan en de sterren. In het heilige gedeelte achter het eerste voorhangsel brandde kunstlicht, door middel van een zevenarmige kandelaar. Maar in het heilige der heiligen, achter het tweede voorhangsel, was er natuurlijk licht noch kunstmatig licht. Het enige licht dat hier scheen, was afkomstig van de bovennatuurlijke aanwezigheid van de almachtige God, die verbleef in dat kleine domein in de tent. Die lichtgevende aanwezigheid van God wordt in het Hebreeuws 'shekina' genoemd, wat 'verblijven' betekent - de zichtbare heerlijkheid van God verblijft in het heilige der heiligen. Dit (of eigenlijk Hij) was de enige lichtbron in het allerheiligste, dit derde gedeelte van de tabernakel. Het was het zichtbare verblijf van God, temidden van Zijn volk.

Deze drie gedeelten van de tabernakel komen overeen met veel aspecten van onze ervaring, maar ik wil ze graag belichten vanuit de drie gebieden van de menselijke persoonlijkheid: lichaam, ziel en geest. Zoals ik al eerder schreef, aanbidden we God niet in de eerste plaats met ons lichaam of met onze ziel, maar met onze geest. De voorhof is dan dus het beeld van ons lichaam. Het heilige komt overeen met de ziel. En het allerheiligste is het beeld van onze geest. Alleen in de geest kunnen we relatie met God hebben, door middel van aanbidding. Daarom is het allerheiligste - onze geest - het gebied waar onze aanbidding voor het grootste deel plaatsvindt.