Gisteren zagen we Jezus' woorden uit de Bergrede, waarin Hij ons opdraagt een tweede mijl te lopen met degene die jou verplicht ��n mijl met hem te lopen. Deze uitspraak is geworden tot de bekende uitdrukking: 'de tweede mijl met iemand gaan...'. Daaronder verstaan we meestal: diep ademhalen, genade hebben en doorzetten om iemand te blijven helpen. Er ligt ook een simpele, logische aanname besloten in deze uitdrukking, die vaak over het hoofd wordt gezien. Veel christenen spreken en handelen namelijk alsof die tweede mijl - het betonen van liefde en genade - hen automatisch vrijwaart van de eerste mijl: hun morele of wettelijke plichten op persoonlijk en sociaal vlak. Maar het omgekeerde is waar. Je kunt immers alleen gaan voor de extra mijl, als je de eerste al bent gegaan! De praktijk van genade en liefde kan pas in werking treden als je eerst je gewone verplichtingen hebt vervuld.

In Romeinen 13:8 zegt Paulus iets wat hier alles mee te maken heeft: Wees niemand iets schuldig dan elkaar lief te hebben. Je zou deze tekst ook naar volgorde kunnen rangschikken, en dan komt hetzelfde principe boven; de negatieve eis komt eerst: Wees niemand iets schuldig... Dit omvat al onze wettelijke, ethische en morele verplichtingen.

We moeten allereerst deze opdracht volbrengen, willen we het volgende, positieve aspect in praktijk kunnen brengen, namelijk: elkaar liefhebben.

Christelijke liefde is volledig in strijd met het niet voldoen aan onze wettelijke, morele en ethische plichten. We zouden het als volgt kunnen samenvatten: Echte liefde verzekert zich ervan dat al haar schulden zijn betaald. De eerste mijl van wettelijke of morele plicht is een essentieel onderdeel van onze totale uitwerking van liefde en genade.

Onze facebookpagina 

Nieuw hier? Meld je aan voor de dagelijkse overdenkingen