Het is vanwege het geheimenis waar we gisteren over leerden, dat God op verschillende plaatsen in de bijbel over zichzelf spreekt in het meervoud. Over het moment dat Adam en Eva hadden gezondigd en daarmee hun recht hadden verspeeld om in de tuin te mogen wonen, lezen we in Genesis 3:22:

Toen dacht God de Heer: Nu is de mens aan ons gelijk geworden, nu heeft hij kennis van goed en kwaad.

In de rest van dit bijbelgedeelte zien we dat de kennis van goed en kwaad een karakteristiek kenmerk is van God en dat hij met 'ons' dus doelt op zichzelf.

In Jesaja 6 staat ook een visioen van Jesaja beschreven, waarin de Heer tot Jesaja spreekt.

Daarop hoorde ik de stem van de Heer zeggen: ''Wie zal ik sturen? Wie zal namens ons gaan?" Ik antwoordde: ''Hier ben ik, stuur mij" (Jesaja 6:8).

Het is God die hier spreekt, en Hij gebruikt zowel enkelvoud als meervoud: ''Wie zal ik sturen? Wie zal namens ons gaan?"

Door de hele bijbel heen zien we deze fascinerende tegenstelling, dat God ��n is en toch is er binnen die eenheid van God sprake van meer dan ��n. De volle waarheid over deze tegenstelling van eenheid en meervoudigheid in God, wordt prachtig ontsluierd in het Nieuwe Testament. Het zou heel veel tijd kosten om alle bijbelgedeelten te lezen, maar we lezen ��n van de meest duidelijke teksten. De laatste opdracht die Jezus aan zijn discipelen gaf, staat onder meer in het slot van het Matte�s-evangelie.

Ga dus op weg en maak alle volken tot mijn leerlingen, door hen te dopen in de naam van de Vader en de Zoon en de heilige Geest (Matte�s 28:19).

In het Nederlands komt dit niet zo naar voren, maar in de Griekse taal staat eigenlijk een frase die je letterlijk kunt vertalen als 'indopen' of 'onderdompelen in'. We moeten dus ondergedompeld worden in de naam van God. Dit betekent dat we onze plaats in God moeten innemen, ons eigen leven verliezen in God.