|
Jezus' functie als hogepriester heeft te maken met wat we belijden. Laten we drie gedeelten uit de Hebree�nbrief bekijken. Eerst Hebree�n 3:1:
Daarom, heilige broeders, die deel hebt aan de hemelse roeping, geef nauwkeurig acht op de Apostel en Hogepriester van onze belijdenis: Christus Jezus. Jezus was de apostel die door God werd uitgezonden om redding te brengen. Toen Hij dit had gedaan, keerde Jezus terug naar de hemel om in de aanwezigheid van God onze hogepriester te zijn - maar let wel, er staat: 'hogepriester van onze belijdenis'. Met andere woorden: Geen belijdenis? Geen hogepriester!
Als we op aarde onze kiezen op elkaar houden en niets belijden, dan maken we onze Advocaat in de hemel monddood. Hoe meer we belijden, hoe meer we zijn hogepriesterlijke bediening over ons leven vrijzetten.
Ten tweede lezen we Hebree�n 4:14: Nu wij dan een grote Hogepriester hebben, die door de hemelen doorgegaan is, namelijk Jezus, de Zoon van God, laten wij aan deze belijdenis vasthouden. Iets vasthouden betekent dat we iets zeggen en dit vervolgens ook blijven zeggen. Laat je niet terugdringen of ontmoedigd worden als je nog niet onmiddellijk effect ziet!
Ten derde: en omdat wij een grote Priester hebben over het huis van God, ... Laten wij de belijdenis van de hoop onwrikbaar vasthouden, want Hij die het beloofd heeft, is getrouw (Hebree�n 10:21,23). Merk je hier de verandering op? Opeens staat hier niet meer de belijdenis van ons geloof, maar de belijdenis van de hoop. Als we lang genoeg ons geloof belijden, wordt dit tot hoop. Het geloof nu is een vaste grond van de dingen die men hoopt (Hebree�n 11:1). Als we een vaste grond van geloof hebben gebouwd, dan verschijnt de hoop. Mijn definitie van Bijbelse hoop is: 'een solide verwachting van het goede'. Maar we moeten onwrikbaar vasthouden aan onze belijdenis, zonder te verzwakken. De strijd is gestreden en gewonnen, als we onze belijdenis onwrikbaar vasthouden.
|
