|
Tot nu toe zagen we dat luisteren naar God in alle perioden van de bijbel hoorde (en hoort) bij de basisvereisten die God stelt aan al zijn kinderen. Ook leerden we dat het nemen van tijd en stilte hiervoor heel belangrijk is, en vervolgens zagen we verschillende toetsen die ons helpen zeker te weten dat het God is die tot ons gesproken heeft. In dit laatste hoofdstuk wil ik stilstaan bij nog ��n belangrijke manier om bevestiging te ontvangen dat het God is die tot ons gesproken heeft, namelijk door onze medegelovigen. We kijken eerst naar een voorbeeld uit het Nieuwe Testament: de uitzending van Barnabas en Saulus als apostelen, vanuit de gemeente in Antiochi�. Het staat in Handelingen 13:1-3:
Er waren in de gemeente van Antiochi� profeten en leraren, onder wie Barnabas, Simeon die Niger werd genoemd, Lucius de Cyrenee�r, Mana�n, een jeugdvriend van de tetrarch Herodes, en Saulus. Op een dag, toen ze aan het vasten waren en een gebedsdienst hielden voor de Heer (in het Engels: de Heer aanbaden), zei de Heilige Geest tegen hen: Stel mij Barnabas en Saulus ter beschikking voor de taak die Ik hun heb toebedeeld. Nadat ze gevast en gebeden hadden, legden ze hun de handen op en lieten hen vertrekken.
Er worden vijf mannen genoemd: Barnabas, Simeon, Lucius, Mana�n en Saulus, die later natuurlijk Paulus zou worden genoemd. Ze waren God aan het aanbidden, en zoals we eerder zagen, is aanbidding een uitstekende voorbereiding om de stem van God te kunnen verstaan. Ze zochten God daadwerkelijk met hun hele hart, onder meer door te vasten. Het is de Heilige Geest die vervolgens het Woord van God in hun harten brengt. De woorden die Hij sprak waren van groot belang. Hij zei: ,,Zonder Barnabas en Saulus voor mij af voor het werk waarvoor Ik hen heb geroepen". De Heilige Geest had Barnabas en Saulus al geroepen - dit was niet de eerste keer dat ze op de hoogte werden gesteld van hun roeping. Het ging hier om de publieke bevestiging, door hun broeders in de gemeente, dat hun roeping afkomstig was van God.
|
