Vandaag kijken we naar de derde grote zegen van het Nieuwe Verbond: de nieuwe en levende weg: Jezus. Hij zegt van Zichzelf: Ik ben de weg, de waarheid en het leven (Joh.14:6). De weg waarlangs Jezus naar binnen ging, is de weg waarlangs wij ook moeten gaan; er is geen andere weg. Het is een weg van zelfverloochening, gehoorzaamheid, opoffering en dood. Dat is de nieuwe en levende weg.

 

Want hiertoe bent u geroepen, omdat ook Christus voor ons geleden heeft; Hij laat ons zo een voorbeeld na, opdat u zijn voetstappen zou navolgen. (1 Petrus 2:21)

 

De voetstappen van Jezus vormen de nieuwe en levende weg. Wat is de eerste stap waarin je Jezus wilt volgen?

 

Toen zei Jezus tegen zijn discipelen: Als iemand achter Mij wil komen, moet hij zichzelf verloochenen, zijn kruis opnemen en Mij volgen. (Matteüs 16:24)

 

De eerste stap is zelfverloochening. Dat betekent niet alleen maar afzien van kaas op je boterham. Dat is aardig, maar het is geen zelfverloochening. Zelfverloochening is nee zeggen tegen je ego. Ons 'ik' zegt: ,,Ik wil..", maar zelfverloochening zegt: ,,Nee." Wat je zelf denkt is niet van belang. Als wat je zelf denkt nog steeds belangrijk is en op de voorgrond staat, dan heb je jezelf nog niet volledig verloochend. Jezelf verloochenen is nee zeggen tegen die oude egoïst in je die van alles denkt, wil, voelt en vindt...

 

Ook houdt zelfverloochening veel meer in dan het opgeven en laten van zonden. Dat kan nodig zijn, maar zelfverloochening gaat dieper - het is het ontkennen van je ego. Het 'ik' dat zichzelf steeds op de voorgrond stelt en belangrijk maakt, en ten diepste verwacht dat de wereld om hem of haar draait. Wat het 'ik' wil, denkt en voelt is allemaal niet relevant voor God.

 

De eerste stap in het volgen van Jezus is definitief en radicaal nee zeggen tegen je ik. Als iemand zijn kruis opneemt, betekent dit dat hij zichzelf gaat verloochenen. In Matteüs 26 lezen we over de climax van deze zelfverloochening:

 

En nadat Hij iets verdergegaan was, wierp Hij zich met het gezicht ter aarde en bad: 'mijn Vader, als het mogelijk is, laat deze drinkbeker aan Mij voorbijgaan. Maar niet zoals Ik wil, maar zoals U wilt... Opnieuw voor de tweede keer, ging Hij heen en bad: Mijn Vader, als deze drinkbeker aan Mij niet voorbij kan gaan zonder dat Ik hem drink, laat uw wil dan geschieden. (Matteüs 26:39,42)

 

Elke nieuwe beweging in God begint altijd met deze zinsnede: ...niet zoals ik wil, maar zoals U wilt. Jezus verloochende Zijn wil niet eenmaal, maar iedere keer als Hij werd geconfronteerd met de keuze tussen Zijn wil en die van Zijn Vader. Telkens herhaalde Hij: Niet zoals Ik wil, maar zoals U wilt. Dit is de nieuwe, levende weg.