Abraham was een mens net als jij en ik. Ook hij maakte fouten. God had hem een kind beloofd, een erfgenaam om zijn erfdeel over te nemen. Maar zoals je weet, bleef de vervulling van die belofte uit. Na 12 jaar was er nog steeds geen erfgenaam. Sara was inmiddels 78 jaar en zelf beschouwde ze haar situatie als hopeloos. Uiteindelijk zei ze: ,,Als we ooit nog een kind willen hebben, dan kunnen we beter er beter zelf iets aan doen.'' In de omgang met God en Zijn beloften is dit ��n van de meest vernietigende uitspraken die we kunnen doen:,,We kunnen er beter zelf iets aan doen.'' Abraham luisterde naar dit (verkeerde) advies van zijn vrouw en verwekte een kind bij Sara's dienstmaagd Hagar. Overigens was daar, naar de maatstaven van die tijd, niets immoreels of verkeerds aan. Maar het was niet Gods plan!

De naam van het kind was Isma�l, en de Arabieren die vandaag in het Midden Oosten wonen, behoren tot zijn nakomelingen. Later schonk Sara zelf het leven aan Isa�k. Al die tijd was hij het kind dat God werkelijk voor haar bestemd had. In de 4000 jaar die daarop volgden, is er altijd spanning geweest tussen de afstammelingen van deze twee kinderen: Isma�l en Isa�k - een spanning die in onze dagen een absoluut hoogtepunt lijkt te bereiken. Door de ironie van de geschiedenis zijn het de afstammelingen van Isma�l die nu de grote barri�re vormen voor de terugkeer van Isa�ks afstammelingen, naar het aan hun beloofde erfdeel. De geschiedenis kan geen duidelijker les leren: Het is rampzalig om met natuurlijke, menselijke methoden te grijpen naar een door God gegeven erfenis.

De prediker Charles Simpson verwoordde het eens zo: ,,Het kind van de menselijke haast is een Isma�l." Neem nooit het besluit dat je God beter een handje kunt helpen met de beloften die Hij jouw gegeven heeft!

Voor mij is dit de basisles: De dingen waarvan wij denken dat ze goed zijn, dingen die goed lijken, maar die voortkomen uit menselijke pogingen om het goede te doen, zijn de grootste rampen. God beware ons ervoor! Hij beware ons allen voor het verwekken van Isma�ls, want we zullen er ons hele leven spijt van hebben. Wat is een van de grootste tests die God ons ooit laat doormaken? Wachten! Als God ons zegt een berg te beklimmen, dan beginnen we onmiddellijk te klimmen! Maar als God ons zegt te blijven zitten wachten aan de voet van de berg, dan krijgen we dat vaak niet voor elkaar. Tenslotte kijken we naar een ander voorbeeld van overgave. Waarschijnlijk is hij de meest volwassen persoon uit de Bijbel: Mozes. Hoe groeide hij in volwassenheid? Door veertig jaar door te brengen in de woestijn. Door dat proces werd hij de zachtmoedigste man op aarde. Mozes stond niet op zijn rechten, maar deed een stap terug en zei: ,,Laat iemand anders het doen.'' De veertig jaren van wachten hadden hem niet nerveus, gespannen en ambitieus gemaakt, maar hadden hem leren loslaten. Daardoor kon hij in nederigheid zeggen: ,,Laat toch iemand anders gaan.'' Juist door die houding van overgave was hij bruikbaar en zou hij succes tegemoet gaan. Als hij gespannen en ambitieus was geweest, was hij afgestevend op een ramp.

Vader, ik wil leren wachten op U. Help mij om niet uit ongeloof zelf aan de slag te gaan, maar altijd achter U aan te blijven gaan. Help mij herkennen wanneer geloof betekent dat ik moet handelen, en wanneer geloof betekent dat ik moet wachten op Uw handelen. Dank U voor Uw rust die ik mag ontvangen in het vertrouwen op U.

  Uit de boekjes: Overgave en Leven door geloof

16 oktober - DUITSLAND

Het DPM-team in Duitsland wil graag een gratis uitleenbibliotheek van 10 boeken opzetten in 200 kerken. Bid dat meer Duitse voorgangers ontvankelijk worden voor Dereks Bijbelonderwijs.

Bid voor de eindfase van de productie van de boeken 'Leven als zout en licht' en 'Where wisdom begins' (Waar wijsheid begint) in de Duitse taal.

Onze facebookpagina 

Nieuw hier? Meld je aan voor de dagelijkse overdenkingen