Gisteren zagen we vanuit psalm 95 dat dankbaarheid en lofprijs de twee eerste fasen zijn in onze reactie op Gods heiligheid en onze beleving van relatie met Hem. Vandaag kijken we naar de derde fase: aanbidding. Dit vinden we in vers 6 en 7, waar aanbidding wordt omschreven als een lichamelijke en innerlijke houding.

Kom, laten wij aanbidden en neerbukken, laten wij knielen voor de Heer, Die ons gemaakt heeft. Want Hij is onze God en wij zijn het volk van Zijn weide en de schapen van Zijn hand.

Over deze tekst wil ik twee dingen opmerken. Ten eerste, aanbidding onderscheidt ons als kinderen van God, het zet ons apart. De reden voor onze aanbidding vinden we erna: Want Hij is onze God en wij zijn het volk dat Hij weidt en de schapen van Zijn hand. Door God te aanbidden, verklaren we Wie onze God is. Diegene of datgene wat we aanbidden, is onvermijdelijk en noodzakelijk onze god. Later in onze studie komt aan de orde dat het daarom zo belangrijk is dat we alleen Hem aanbidden en niemand anders. Aanbidding zet ons apart als Gods kinderen.

In onze basispsalm, Psalm 95, vinden we vervolgens twee resultaten van waarachtige aanbidding. We zien hier ook wat het uiteindelijke gevolg is als we God niet aanbidden.

Heden, indien u Zijn stem hoort, verhard uw hart niet, zoals te Meriba, zoals in de dagen van Massa in de woestijn: daar verzochten uw vaders Mij, daar stelden zij Mij op de proef, hoewel zij Mijn werk zagen. Veertig jaar heb Ik verdriet gehad van dat geslacht; Ik heb gezegd: Zij zijn een volk met een dwalend hart, Mijn wegen kennen zij niet. Daarom heb Ik in Mijn toorn gezworen: Mijn rust zullen zij niet binnengaan!

In dit Bijbelgedeelte vinden we impliciet twee gevolgen van echte aanbidding, van het neerknielen en buigen in Zijn aanwezigheid. Of eigenlijk zien we hier een waarschuwing, dat we belangrijke dingen zullen missen als we niet in die aanbiddingsrelatie stappen. Maar eerst de positieve gevolgen. De eerste zien we in de aanhef: we horen Gods stem. Ten tweede zullen we Zijn rust binnengaan.

We kijken eerst naar het horen van Gods stem; we passeren dat stadium van luide, uitbundige dankzegging en lofprijs, en komen in een stadium van innerlijke rust, stilte en vrede. Daar wordt al het andere tot zwijgen gebracht, daar zijn we stil in Gods aanwezigheid. In die houding van aanbidding kunnen we Gods stem verstaan op een manier die onmogelijk zou zijn als we met onszelf, onze problemen en onze eigen omstandigheden bezig zouden zijn. Een van de essenti�le onderdelen van aanbidding is dat we ons helemaal afkeren van onszelf en ons helemaal richten op de Heer - alsof we bij wijze van spreken onze identiteit vermengen met de Zijne.

Heer, ik erken dat ik in de Heer Jezus deel ben van het volk dat U weidt... Ik hoor bij de schapen van Uw hand en ken Uw stem... (zie Joh. 10:27) Dank U voor het voorrecht dat ik Uw stem mag horen en dat U - ook vandaag - mijn leven leidt. Dank U ook dat U mij innerlijk tot rust brengt. Amen.