|
Toen ik ooit erg bezorgd was over mijn geestelijke conditie, vroeg ik God om de hemel wat meer reëel voor me te maken. Dat heeft de Heer gedaan en ik ben me gaan realiseren dat de hemel het thuis is voor elk kind van God.
Ik ben zelden een kind tegengekomen dat niet goed wist hoe zijn thuis eruitzag. Een kind weet misschien de weg niet in de straten rondom, maar hij weet wat zijn thuis is. Ik denk dat een van de kenmerken van ons als Gods kinderen is dat we ons thuis voelen in onze relatie met de hemel. Deze wereld is prachtig; het leven is opwindend. Maar het is niet onze rustplaats - niet ons thuis. Het is belangrijk in ons leven altijd het perspectief voor ogen te houden dat we ooit voor eeuwig thuis zullen zijn bij Vader, in zijn heerlijke, prachtige huis, waar Hij voor ons een eeuwige woonplaats heeft.
De heiligen uit de geschiedenis keken altijd vooruit, voorbij de tijd in de eeuwigheid, en ze vingen altijd een glimp op van wat er nog ging komen. De lichamelijke dood zou geen sprong in het onbekende zijn. Ze hadden redelijk heldere informatie over wat ze konden verwachten. Ik zie uit naar de hemel. Ik kijk uit naar de engelen en de vier levende dieren voor de troon. Er is zoveel waar ik met verlangen naar uitkijk. Ik denk aan de zee van kristal voor de troon, die overweldigend prachtig zal zijn (zie bijvoorbeeld Openbaring 3:5; 4:6-8; 7:15). In de hemel zal geen saai moment bestaan.
|
