De HERE is mijn Herder,
mij ontbreekt niets.
(Psalm 23:1)
Nooit heb ik deze overbekende, vertrouwde woorden gelezen, zonder me erover te verbazen. Al ken ik deze tekst nog zo goed, iedere keer word ik er weer door getroffen.
David verwoordt hier een enorm, bijna onvoorstelbaar en onwrikbaar vertrouwen! Het was zijn absolute veiligheid! ...Mij ontbreekt niets! Nooit zal ik in mijn leven iets nodig hebben waarin niet zal worden voorzien. Wat mijn nood ook is, geestelijk, lichamelijk of financieel, er zal gegarandeerd in worden voorzien. Als David iets aan deze uitspraak zou hebben toegevoegd, dan zou de kracht ervan minder zijn geworden. Als hij had gezegd: ,,Ik zal geen gebrek hebben aan geld, of voedsel, of gezondheid, of kleding...'', dan zou hij zijn belijdenis hebben ingeperkt. Nee, hij heeft het helemaal open gelaten en krachtig geproclameerd: Mij ontbreekt niets - punt!
Wat was het geheim van Davids zekerheid? Zouden jij en ik die zekerheid ook kunnen delen? Davids geheim is simpel en onomwonden: De HERE is mijn herder. Dat was de enige, maar volledig toereikende basis waarop Davids zekerheid rustte. De basis van zijn zekerheid was niet een bepaalde leerstelling, theologie of dogmatische uitspraak, maar een relatie; een intieme, persoonlijke relatie met de Schepper, de Heer van alle dingen.
De stelling staat in de tegenwoordige tijd: De HERE is mijn herder. Er staat niet 'was' en ook niet 'zal zijn'. David kijkt niet terug naar het verleden en ook niet vooruit naar de toekomst. Hij richt zich op het nu. Hier en nu - op dit ogenblik - is de HERE mijn herder.
En wat misschien nog wel belangrijker is: er zijn maar twee personen bij betrokken: de HERE en David. Vanuit zo'n zelfde relatie mag elk van ons eenzelfde soort zekerheid bezitten. Hier en nu ken ik de HERE als mijn herder. Vanuit die relatie ben ik volkomen zeker en weet ik dat mij niets ontbreekt. In alles wat ik nodig heb, is voorzien.
|
