Bible Readings for Sunday, February 20, 2022
Sixth Sunday after Nativity - Զ․ ԿԻՐԱԿԻ ԾՆՈՒՆԴԷՆ ԵՏՔ
The Epistle of Paul to Titus (1:1-11)
Paul, a servant of God and an apostle of Jesus Christ to further the faith of God’s elect and their knowledge of the truth that leads to godliness—in the hope of eternal life, which God, Who does not lie, promised before the beginning of time, and which now at His appointed season He has brought to light through the preaching entrusted to me by the command of God our Savior,
To Titus, my true son in our common faith:
Grace and peace from God the Father and Christ Jesus, our Savior.
The reason I left you in Crete was that you might put in order what was left unfinished and appoint elders in every town, as I directed you. An elder must be blameless, faithful to his wife, a man whose children believe and are not open to the charge of being wild and disobedient.
Since an overseer manages God’s household, he must be blameless—not overbearing, not quick-tempered, not given to drunkenness, not violent, not pursuing dishonest gain. Rather, he must be hospitable, one who loves what is good, who is self-controlled, upright, holy and disciplined. He must hold firmly to the trustworthy message as it has been taught, so that he can encourage others by sound doctrine and refute those who oppose it.
For there are many rebellious people, full of meaningless talk and deception, especially those of the circumcision group. They must be silenced, because they are disrupting whole households be teaching things they ought not to teach—and that for the sale of dishonest gain.
The Holy Gospel of Jesus Christ According to John (7:37-52)
On the last and greatest day of the festival, Jesus stood and said in a loud voice, “Let anyone who is thirsty come to Me and drink. Whoever believes in Me, as Scripture has said, rivers of living water will flow from within them.” By this He meant the Spirit, whom those who believed in Him were later to receive. Up to that time the Spirit had not been given, since Jesus had not yet been glorified.
On hearing His word, some of the people said, “Surely this man is the Prophet.”
Others said, “He is the Messiah.”
Still other asked, “How can the Messiah come from Galilee? Does not Scripture say that the Messiah will come from David’s descendants and from Bethlehem, the town where David lived?” Thus, the people were divided because of Jesus. Some wanted to seize Him, but no one laid a hand on Him.
Finally, the temple guards went back to the chief priests and the Pharisees, who asked them, “Why didn’t you bring Him in?”
“No one ever spoke the way this man does,” the guards replied.
“You mean He has deceived you also?” the Pharisees retorted. “Have any of the rulers or of the Pharisees believed in Him? No! This mob that knows nothing of the law—there is a curse on them.”
Nicodemus, who had gone to Jesus earlier and was one of their own asked, “Does our law condemn a man without first hearing him to find out what he has been doing?”
They replied, “Are you from Galilee, too? Look into it, and you will find that a prophet does not come out of Galilee.”
ՊՕՂՈՍ ԱՌԱՔԵԱԼԻ Ա. ՆԱՄԱԿԸ ՏԻՏՈՍԻ (1։1-11)
Ես Պօղոս, Աստուծոյ ծառան եւ Յիսուս Քրիստոսի առաքեալը, կոչուած եմ Աստուծոյ ընտրեալները բերե-լու հաւատքի եւ ճշմարտութեան ճանաչումին, այն ճշմարտութեան՝ որ աստուածպաշտութեամբ կը գտնուի, որպէսզի յաւիտենական կեանքի յոյսը ունենան: Յաւիտենական ժամանակներէն իսկ առաջ՝ անսուտն Աստուած ինք խոստացաւ այդ կեանքը, իսկ հիմա՝ յարմար ժամանակը հասած համարելով՝ այդ խոստումը յայտնեց իր Աւետարանով, որուն քարոզութեան կոչուեցայ մեր փրկիչ Աստուծոյն հրամանով:
Ո՛վ Տիտոս, մեր հասարակաց հաւատքի ճամբով իմ հարազատ որդիս, թող Հայրն Աստուած եւ մեր փրկիչը Քրիստոս Յիսուս շնորհք եւ խաղաղութիւն պարգեւեն քեզի:
Քեզ Կրետէ թողուցի, որպէսզի եկեղեցիին պէտքերը հոգաս եւ զայն կազմակերպես՝ իւրաքանչիւր քաղաքի մէջ երէցներ կարգելով, ինչպէս որ քեզի պատուիրեցի: Երիցութեան թեկնածուն պէտք է անմեղադրելի ըլլայ, մէկ կնոջ այր ըլլայ եւ հաւատացեալ զաւակներ ունենայ, որոնք անառակութեամբ եւ անհնազանդութեամբ ամբաստանուած չըլլան: Արդարեւ, եպիսկոպոսը՝ որպէս Աստուծոյ տնտես, պէտք է անմեղադրելի ըլլայ: Պէտք չէ յանդուգն, բարկացող, գինեմոլ, կռուազան կամ շահամոլ ըլլայ, այլ՝ հիւրասէր, բարին սիրող, զուսպ, արդար, մաքուր եւ ժուժկալ: Պէտք է ամրօրէն պահէ իր սորված վստահելի վարդապետութիւնը, որպէսզի կարենայ ուղիղ ուսուցումով յորդորել ուրիշները եւ յանդիմանել հակառակորդները:
Որովհետեւ բազմաթիւ անհնազանդներ, դատարկախօսներ եւ միտք պղտորողներ կան, մանաւանդ հրէութենէ դարձածներուն մէջ, որոնց բերանը պէտք է փակել, որովհետեւ անոնք ամբողջ տուներ կը քանդեն, շահամոլութենէ տարուած ուսուցանելով բաներ, որ պէտք չէ ուսուցանել:
ՅԻՍՈՒՍ ՔՐԻՍՏՈՍԻ ԱՒԵՏԱՐԱՆԸ ԸՍՏ ՅՈՎՀԱՆՆԷՍԻ (7։37-52)
Տօնին վերջին եւ հանդիսաւոր օրը, Յիսուս ոտքի կանգնած՝ բարձրաձայն կ’ըսէր.
– Ով որ ծարաւ է՝ թող ինծի գայ եւ խմէ: Ով որ ինծի կը հաւատայ, ինչպէս Սուրբ գիրքը կ’ըսէ՝ «Անոր սիրտէն կենսատու ջուրի գետեր պիտի բղխին»:
Յիսուս ասիկա կ’ըսէր Հոգիին համար, որ իրեն հաւատացողները պիտի ընդունէին. իսկ Հոգին տակաւին չէր տրուած, քանի Յիսուս փառաւորուած չէր:
Ժողովուրդէն ոմանք երբ լսեցին այս խօսքերը, ըսին.
– Ասիկա է ճշմարիտ մարգարէն:
Ուրիշներ կ’ըսէին.
– Քրիստոսն է:
Իսկ ոմանք ալ կ’ըսէին.
– Միթէ Գալիլեայէ՞ն պիտի գայ Քրիստոսը: Սուրբ գիրքը չ’ը՞սեր՝ թէ Քրիստոս Դաւիթ թագաւորի սերունդէն պիտի ըլլայ եւ Դաւիթի քաղաքին՝ Բեթլեհէմի մէջ պիտի ծնի:
Եւ Յիսուսի պատճառով տարակարծութիւններ յառաջ եկան ժողովուրդին մէջ: Ոմանք ուզեցին ձերբակալել զինք, բայց ոչ ոք համարձակեցաւ ձեռք զարնել:
Երբ տաճարին պահակները վերադարձան, աւագ քահանաներն ու Փարիսեցիները հարցուցին անոնց.
– Ինչո՞ւ զինք հոս չբերիք:
Պահակները պատասխանեցին.
– Այս մարդուն պէս խօսող երբեք չենք տեսած:
Փարիսեցիները ըսին.
– Ի՞նչ, դո՞ւք ալ խաբուեցաք: Իշխանաւորներէն կամ Փարիսեցիներէն ոեւէ մէկը հաւատա՞ց անոր: Մեր Օրէնքը չգիտցող տգէտ ամբոխը միայն հաւատաց: Անոնք արդէն իսկ նզովուած են:
Նիկոդեմոս, Փարիսեցիներէն մէկը, որ նախապէս գիշերով եկած էր Յիսուսի մօտ, ըսաւ անոնց.
– Արդեօք մեր Օրէնքը մարդս կը դատէ՞ նախքան զինք լսելը եւ գիտնալը թէ ի՛նչ ըրած է:
Անոնք պատասխանեցին Նիկոդեմոսի.
– Միթէ դո՞ւն ալ Գալիլեայէն ես. քննէ՛ Սուրբ գիրքերը եւ պիտի տեսնես, թէ Գալիլեայէն մարգարէ չ’ելլեր:
